พระพากุลเถระ ตอน ได้เป็นเอตทัคคะด้านมีอาพาธน้อย

ในภัทรกัปนี้ พระพากุลเถระได้มาเกิดในตระกูลมหาเศรษฐี แห่งนครโกสัมพี ช่วงก่อนที่พระสมณโคดมพุทธเจ้าจะอุบัติขึ้น และในระหว่างที่ท่านถือปฏิสนธิอยู่ในครรภ์มารดา ก็ทำ ให้ตระกูลของท่านประสบลาภผลอันเลิศถึงขนาดทำ ให้มารดาของท่านคิดว่า ลูกของเราคนนี้ต้องเป็นเด็กมีบุญญาธิการ และถ้าลูกคนนี้เป็นผู้ไม่มีโรคและมีอายุยืนอยู่ได้นานขนาดไหน ก็จะเป็นผู้บันดาลสมบัติให้แก่เราตลอดกาลยาวนานขนาดนั้น

อานิสงส์ถวายเภสัชและรักษาพระภิกษุอาพาธ

ความสุขขั้นพื้นฐานของทุกคน คือ อยากมีสุขภาพร่างกายแข็งแรงและอายุยืน ไม่ต้อง รับประทานยารักษาโรค ไม่ต้องเสียเวลาไปหาหมอ สุขภาพดีเป็นสิ่งที่ใคร ๆ ล้วนปรารถนากันทั้งสิ้น

เป็นใหญ่ด้วยธรรม

ผู้ปกครองหมู่คณะ ถึงจะมีกำลังอำนาจ แต่ถ้าเป็นคนโง่เขลา ก็เอาดีไม่ได้ ผู้ปกครองหมู่คณะ ถ้าเป็นคนฉลาด และมีกำลัง จึงจะได้ผลดี

ยอดผู้นำ และผู้บริหาร

คนพาลสำคัญตนว่าเป็นบัณฑิต บริหารหมู่คณะ ลุอำนาจความคิดของตน คงนอนตายเหมือนกับกระบี่ตัวนี้ คนโง่แต่มีกำลัง บริหารหมู่คณะไม่ดี ก็ไม่เป็นประโยชน์แก่หมู่ญาติเหมือนนกต่อไม่เป็นประโยชน์แก่นกทั้งหลาย ส่วนคนฉลาด มีกำลังบริหารหมู่คณะดี เป็นประโยชน์แก่หมู่ญาติ เหมือนท้าววาสวะเป็นประโยชน์แก่ทวยเทพฉะนั้น

พิษแห่งกาม

ข้าแต่จอมนรชน ผู้เช่นกับพระองค์ทรงทอดอาลัยในตน ไม่คบหาของรักทั้งหลายว่า สิ่งนี้เป็นที่รักของเรา ตนเท่านั้นประเสริฐกว่า เป็นสิ่งที่ประเสริฐอย่างยิ่งทีเดียว ผู้มีตนที่สั่งสมบุญไว้ดีแล้ว จะพึงได้สมปรารถนาในสิ่งที่รักในภายหลัง

อานุภาพหลวงปู่ ตอน ชื่อรอด..แต่ไม่รอด

นายรอดที่ลอบยิงหลวงปู่ก็ติดคุกอยู่นานจนกระทั่งถึงกำหนดวันที่นายรอดจะต้องออกจากคุก ซึ่งหลวงปู่ท่านได้เห็นในที่ และทักขึ้นว่า วันนี้นายรอดออกจากคุก แต่จะไม่รอด ซึ่งก็จริง ๆ

อานุภาพหลวงปู่ ตอน สั่งปัดระเบิดสมัยสงครามโลกครั้งที่ 2

ขณะที่สงครามกำลังดุเดือดอยู่นั้น หลวงปู่ท่านก็ถามคุณยายว่า “เยอรมันแพ้หรือชนะวะ..?” ซึ่งคุณยายอาจารย์ท่านก็ดูในขณะที่ตอบว่า “แพ้เจ้าค่ะ” และสุดท้าย..เยอรมันก็แพ้สงครามจริง ๆ

พลิกชีวิตด้วยบุญทอดกฐิน ตอน พลิกล็อครอดชีวิตเพราะบุญกฐิน

สิ่งที่ทำให้แม่ทุกข์ใจมากที่สุดก็คือลูก ซึ่งก็จริงค่ะ เพราะเมื่อปีที่ผ่านมา คือปี 2554 ลูกทุกข์ระทมเหลือเกิน เพราะลูกสาวคนโตของลูก ที่ชื่อ วรางคณา ป่วยจนเกือบไม่รอดชีวิต

ไม่มีอะไรสายเกินไป

บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว และสิ่งที่ยังไม่มาถึงก็เป็นอันยังไม่ถึง

กรรมของคนโกงที่ธรณีสงฆ์

ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ข้าพเจ้าเป็นเปรตเข้าถึงทุคติ เพราะได้ทำบาปกรรมเอาไว้ จึงจากมนุษยโลกนี้ไปสู่เปตโลก

การทำร้ายผู้อื่นโดยการต่อสู้ป้องกันตัวถือว่าบาปหรือไม่

การที่เราต่อสู้ป้องกันตัวเอง ถ้าทำโดยสมเหตุสมผล ควรทำ แต่ว่าอย่าทำให้หนักเกินกว่าเหตุ อย่าให้ถึงตาย ถ้าถึงตายบาปนั้นจะทำให้เราอายุสั้นไม่คุ้มกัน

ความตาย วิถีจิตเมื่อใกล้ตาย

เมื่อใกล้ตายนั้นกระแสจิตจะบริสุทธิ์หรือเศร้าหมองก็ตาม แล้วแต่กรรมที่จะส่งผล และมีอาการเป็นไปคล้ายกับน้อมไปในภพชาติที่จะพึงเกิดขึ้นแล้วแต่ภพชาติที่จะได้ไปเกิดนั้นๆ ย่อมเกิดขึ้นเนื่องๆ เป็นส่วนมาก

พี่ชายของลูกทำกรรมใดมา จึงถูกฝูงวัวเหยียบจนมีแต่รอยปูดเต็มหัว และฟกช้ำตามตัว

ตอนอายุ ๑๕ ปี พี่ชายนำวัวไปเลี้ยง ขณะที่พี่ชายกำลังต้อนฝูงวัวซึ่งมีจำนวน ๒๐ ตัวไปตามถนน จู่ๆ วัวก็เกิดตื่นอะไรไม่ทราบ มันพากันหันหลังวิ่งย้อนศรกลับมาทางเก่า จึงถูกฝูงวัวเหยียบจนศีรษะมีแต่รอยปูดเหมือนไข่เต็มไปหมด ตามตัวก็มีแต่รอยฟกช้ำทำเอาพี่ชายเพ้อเหมือนคนเสียสติ

พัพพุชาดก-ตอนที่ 2-ชาดกว่าด้วยวิธีให้แมวตาย

ย้อนไปในอดีตกาลในยุคสมัยที่พระเจ้าพรหมทัตเสวยพระราชสมบัติปกครองแคว้นพาราณสีอยู่นั้น พระโพธิสัตว์ในยุคนั้นได้บังเกิดเป็นช่างสลักหิน ในเวลานั้นช่างสลักหินผู้นี้ได้เติบโตเจริญวัยเป็นหนุ่มศึกษาวิชาศิลปะจนสำเร็จ

มโนชชาดก-ชาดกว่าด้วยคบคนชั่วไม่ได้ความสุขที่ยั่งยืน

สมัยนั้นมีสหายสองคนผู้เป็นชาวเมืองราชคฤห์ ในสองสหายนั้น คนหนึ่งบวชในสำนักของพระศาสดาอีกคนหนึ่งบวชในสำนักของพระเทวทัต สหายทั้งสองนั้นย่อมได้พบเห็นกันและกันอยู่เสมอ แม้ไปวิหารก็ยังได้พบเห็นกัน ภิกษุที่ออกบวชในสำนักพระศาสดาต้องปฏิบัติกิจสงฆ์ออกบิณฑบาต ปฏิบัติธรรมอยู่เป็นนิจ ส่วนภิกษุที่บวชในสำนักของพระเทวทัตนั้นไม่ต้องออกไปบิณฑบาต เพราะจะมีคนจัดสำรับไว้ให้ในโรงฉันเรียบร้อย

มหาปูชนียาจารย์

เรื่องราวของพระเดชพระคุณหลวงปู่วัดปากน้ำภาษีเจริญ พระมงคลเทพมุนี สด จันทสโร ผู้ค้นพบวิชชาธรรมกาย มาเรียนรู้ความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของท่าน ความศักดิ์สิทธิ์ของวิชชาธรรมกาย...ท่านให้ร่มเงา เพื่อให้เราร่มเย็น เฉกดังเช่นธรรมเมฆบนนภา

มงคลที่ 38 - จิตเกษม - ทำลายข่าย คือ ทิฏฐิมานะ (1)

พระพุทธองค์จึงรับสั่งให้ประชุมสงฆ์และสอบถามพระฉันนะว่า เป็นเช่นนั้นจริงหรือไม่ เมื่อท่านยอมรับว่าจริง จึงตรัสเตือนว่า "ดูก่อนโมฆบุรุษ เธอกระทำไม่เหมาะสม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ ทำไมเมื่อเธอถูกภิกษุทั้งหลายว่ากล่าวโดยธรรม จึงทำตัวให้เป็นผู้ที่ใครๆว่ากล่าวไม่ได้

คุณยายต่อชีวิต..!!

สามีของลูกจึงมากราบขอบารมีคุณยายอาจารย์ที่บ้านธรรมประสิทธิ์ ซึ่งเขาก็ได้เล่าอาการทุกอย่างให้คุณยายฟัง และท่านก็นั่งเข้าที่ให้ทันที แล้วก็พูดว่า “มีอยู่ชาติหนึ่งลูกเกิดเป็นผู้ชาย ชอบไปทำลายรังสัตว์ ตีรังสัตว์ ด้วยกรรมนี้ ส่งผลให้ชาตินี้กลายมาเป็นรังสัตว์ ต้องผ่าตัดอย่างทรมานเช่นนี้” ตอนนั้นท่านก็รับปากจะช่วยให้

อย่าเพิ่งตาย ถ้ายังไม่สร้างพระ

ชายคนหนึ่งชอบดื่มเหล้า ฆ่าสัตว์ทำกับแกล้ม ต่อมาป่วยเป็นโรคร้าย ก่อนตายเขาได้มีโอกาสสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว เป็นบุญเดียวในชีวิตที่เขาได้ทำ เมื่อเขาละโลกแล้ว บุญนี้ส่งผลต่อเขาอย่างไร...บุญที่เราสั่งสมไว้ในขณะมีชีวิต ส่งผลต่อเราในปรโลก อย่างไร...ที่นี่มีคำตอบ

หมอทำท้อง...หมอทำแท้ง

เขาเคยเป็นหมอรับทำแท้ง มีอดีตที่ผิดพลาดมามากมาย ...พอเวลาล่วงเลยผ่านไป เขาเริ่มป่วยหนัก จนคิดฆ่าตัวตาย และลงมือกระทำหลายครั้ง แต่ไม่ตายสมใจ ...เมื่อได้ติดดาวธรรม ได้ดู DMC แล้ว ทำให้เขาได้คิด และคิดได้ ...หันมาสร้างบุญสร้างบารมี เพื่อหนีวิบากกรรม ที่ตนเองได้เคยทำผิดพลาดเอาไว้